Moja pamięć jest tragiczna... Ale jest też jej jeden plus - zawsze, gdy po czasie wracam do jakiejś książki, to odkrywam ją zupełnie na nowo. I tak było z "Gałęzistym" Artura Urbanowicza. Jakoś dwa i pół roku temu miałam okazję pierwszy raz zasmakować prozy tego autora właśnie z tym tytułem. Od tamtego momentu wiernie śledzę jego poczynania w literackim świecie i to w recenzenckiej roli. Nawet nie wiecie, jak bardzo ucieszyłam się na wzmiankę o nowym wydaniu jego debiutanckiej powieści. Zobaczyłam w niej szansę by nadać moim wspomnieniom ostrości. I stało się, przeczytałam i przypomniałam sobie, skąd wzięła się moja miłość do grozy. Właśnie dzięki tej niebanalnej i intrygującej historii! Jestem ogromnie wdzięczna za możliwość ponownego jej przeżycia.

Książka została przeredagowana i w moim odczuciu przez to ulepszona. Postęp w warsztacie autora jest bardzo zauważalny, gdyby porównać pierwowzór z tą wersją. Nie zaskoczy on jednak stałych czytelników, ponieważ już ten poziom znają. Będzie to coraz trudniejsze, bo autor podniósł już sobie poprzeczkę naprawdę wysoko. Mimo, że szok wywołany progressem językowym mam już za sobą dzięki lekturze "Inkuba", to cieszę się jednak, że mogę zobaczyć go teraz jeszcze wyraźniej. Pomysł by wydać "remake" "Gałęzistego" był strzałem w dziesiątkę. Zmiany, które wprowadzono sprawiły, że czytało się płynniej. Zasługą tego jest pozbycie się zbędnych dłużyzn i ogromu kolokwializmów, które poprzednio występowały w nadmiarze. Przez to wszystko wyzbyto się nieco chaosu i uczyniono czytanie jeszcze przyjemniejszym. Teraz szybciej pochłania się tą opowieść. Nie sądziłam, że to możliwe, ale bardziej się w nią wciągnęłam przy tym kolejnym podejściu. Nic dodać, nic ująć poprawki wyszły jej na dobre. Ale to jeszcze nie wszystko, bo dodatkowo wzbogacono ją mrocznymi ilustracjami, których twórcą jest utalentowany Michał Loranc. Udało się mu naprawdę odpowiednio oddać w nich klimat tej powieści. Nie mogę jednak pominąć i samego projektanta okładki Dawida Boldysa, bo spisał się równie świetnie. Na moje oko aktualna oprawa ma w sobie więcej uroku. Od strony wizualnej jest pięknie. Ja czytałam w miękkiej, ale będzie twarda! Wydawnictwo Vesper nie zawiodło i tym razem.

Młoda para wyrusza na wycieczkę do Suwałk, chcąc przywrócić trochę wigoru swojej relacji. Dziewczyna jest przekonana, że wspólnie spędzone chwile w pięknym otoczeniu natury uzdrowią ich źle ostatnio układający się związek. Niestety już pierwszego dnia napotykają na swojej drodze problemy generujące negatywne emocje. Właściciele, u których mieli się zatrzymać zapomnieli o ich przyjeździe, przez co trafiają do tajemniczej wioski otoczonej przez las. Niedługo potem zaczynają doświadczać dziwnych zjawisk, których nie są w stanie zrozumieć, a które zamieniają ich wyjazd w prawdziwy koszmar.